انسان هایی که برق دارند

انسان های عجیبی که به نظر می آید بدنشان از برق ولتاژ قوی برخوردار است،بسیار نادرند. علم پزشکی نیز از توضیح درباره علت این امر عاجز مانده و هنوز توجیهی در مورد آن ارائه نشده تنها در این مورد می توان به ذکرمثال دکتر اشکرفت به هیچ یک از مطالب شگفت آوری که در این مورد می شنید اعتقاد نداشت و این سخنان را بیهوده می پنداشت تا اینکه با دختر جوانی که بدنش از ولتاژ بالایی برخوردار بود ملاقات کرد و برای امتحان به بدن وی دست زد.

 چند لحظه بعد هنگامیکه چشمان خود را باز کرد دریافت که طاقباز روی زمین افتاده و دوستانش نگران گرداگرد او را گرفته اند . این دختر عجیب که جنی مورگان نام داشت . یک بار دیگر نیز مرتکب چنین کاری شده بود. جنی در نوجوانی دختری نحیف و عصبی بود.تا سن 14سالگی هیچ پدیده شگفتی که توجه همگان را نسبت به وی جلب کند،وجود نداشت. بعد از آن به طور ناگهانی و بدون هیچ دلیل روشنی حکم یک باتری را پیدا کرد.زمانی که به دسته تلمبه دست می زد از نوک انگشتانش جرقه هایی جهیدن می گرفت و ولتاژ این جرقه ها به قدری قوی بود که به انگشتانش آسیب می رساند. در سال1877روزنامه ها و مجلات پزشکی وجود یک شخص دیگر به نام کارولین کلیر از اهالی انتاریو را گزارش کردند که بدنش مانند یک باتری عمل می کرد.
کارولین در سن هفده سالگی 65کیلوگرم وزن داشت و به همراه والدین و شش خواهر و برادرش زندگی می کرد. در این سن او ناگهان بیمار شد و اشتهایش را از دست داد و نیرویش تحلیل رفت. پزشکان نتوانستند علت بیماری را کشف کنند و او به تدریج آن قدر ضعیف شد تا وزنش به کمتر از 45کیلو گرم رسید. سپس کارولین گرفتار نوعی تغییرات روحی و ذهنی شبیه به حملات شدید که برخی از پزشکان آن را حالت تشنج می نامند،شد. در این حال بدنش خشک می شد و چشمانش به نقطه ای نامشخص خیره می ماند و در زیر لب درباره مکان ها و مناظر دوردستی که تا بحال ندیده بود،سخنانی را زمزمه می کرد. هر کس که به بدن او دست می زد دچار برق گرفتگی می شد و عجیب تر اینکه او نه تنها حامل جریان الکتریسیته بود،بلکه به نظر می رسید که از خاصیت آهنربایی نیز برخوردار است،به طوریکه هرگاه یک شیء فلزی را به دست می گرفت نمی توانست آن را از خود جدا کند تا اینکه شخص دیگری با زور آن شی ء را از دست او می گرفت. او نیز مانند جنی مورگان به تدریج از دست این نیروی شگفت آور و مصیبت بار خلاص شد و بعد از رسیدن به سن بلوغ دیگر هیچگاه دچار چنین حالتی نشد.
این مورد توسط پزشکان مورد بررسی قرار گرفت و در تابستان 1879گزارش نیز برای انجمن پزشکی اونتاریو تهیه و ارسال شد.