طراحی بی‌سابقه ترانزیستور نوع مثبت با همکاری محققان ایرانی

محققان آزمایشگاه فناوری ریزسیستم‌های مؤسسه فناوری ماساچوست با همکاری دو محقق ایرانی در یک طرح جدید که می‌تواند اجزای ابتدایی تراشه‌های رایانه‌ای را دچار تحول کند، توانستند یک ترانزیستور نوع مثبت را با بالاترین میزان پویایی حامل که تا کنون اندازه‌گیری شده، طراحی کنند.

به گزارش راسخون به نقل از ایسنا، تقریبا تمام تراشه‌های رایانه‌ای از دو نوع ترانزیستور نوع مثبت (P) یا نوع منفی (N) استفاده می‌کنند که ارتقای عملکرد تراشه در حالت کلی نیازمند ارتقای موازی هر دو نوع است.

دستگاه تولید شده توسط جیمز تهرانی و پویا هاشمی به همراه همکارانشان در موسسه فناوری ماساچوست دوبرابر سریعتر از ترازیستورهای نوع مثبت تجربی قبلی و تقریبا چهار برابر سریعتر از بهترین نمونه‌های موجود در بازار است.

مانند دیگر ترانزیستورهای تجربی عملکرد بالا، این دستگاه جدید سرعت خود را از استفاده از یک ماده غیر سیلیکونی موسوم به ژرمانیوم تامین می‌کند. آلیاژهای ژرمانیوم در حال حاضر در تراشه‌های تجاری وجود داشته از این رو ادغام ترانزیستورهای ژرمانیومی به فرآیندهای کنونی ساخت تراشه نسبت به ترانزیستورهای ساخته شده از مواد عجیب‌تر ساده‌تر است.

گوشی تلفن همراه اضطراری SpareOne

گوشی تلفن همراه اضطراری SpareOne با طول عمر باتری ۱۵ سال و زمان مکالمه ۱۰ ساعت فقط با یک باتری AA

در مواقع اضطراری، اولین دغدغه‌ی شما این خواهد بود که آیا گوشی موبایلم به قدر کافی شارژ خواهد داشت تا با آن یک تماس تلفنی برقرار کنم یا خیر؟! شاید همین یک تماس تلفنی کلید زنده ماندن یا  نماندن بسیاری از انسان‌ها در مواقع اضطراری باشد. گوشی تلفن همراه SpareOne در واقع موبایلی است که فقط با یک باتری AA کار می‌کند و می‌تواند تا ۱۵ سال، شارژ الکتریکی را بدون جایگزینی باتری حفظ کند. این گوشی تلفن همراه، دارای قابلیت ۱۰ ساعت مکالمه است و هرجایی که تحت پوشش یک برج موبایل GSM باشد عمل می‌کند. SpareOne همچنین می‌تواند در دماهایی بالاتر از دمایی که گوشی‌های تلفن همراه رایج در آن عمل می‌کنند (۲۲ تا ۱۴۰ درجه‌ی فارنهایت)، عمل کند.

تکنولوژیهای روز

کلید چراغ برق به همراه نقشه آپارتمان برای تشخیص محل چراغ مورد نظر:

خداحافظی با لامپ‌های فلورسنت

دانشمندان دانشگاه ویک فارست نوعی روشنایی نشکن با مقیاس بالا را ارائه کرده‌اند که فاقد عمل سوسو زدن است. این روشنایی که مبتنی بر فناوری نورپردازی پلیمری ناشی از میدان FIPEL است، همچنین یک نور سفید نرم و نه نور زردگونه حاصل از فلورسنت‌ها یا سایه‌رنگ‌های آبی‌مانند از ال‌ای‌دی‌ها را از خود ساطع می‌کند. نور آزاردهنده فلورسنت‌ها برای چشم و همچنین انوار حاصل از تیوب‌های آن‌ها که فرد را به هنگام نشستن در زیر نورها خسته می‌کند، همواره منشا نارضایتی مصرف‌کنندگان بوده است؛ این در حالی است که روشنایی‌های جدید هر دوی این مشکلات را رفع می‌کنند. تیم طراح در این پروژه از یک ماتریکس پلیمری نانو مهندسی شده جهت تبدیل بار الکتریکی به نور بهره بردند.

نسل جدید حافظه مغناطیسی با دستاورد چشمگیر محقق ایرانی

 تیم تحقیقاتی دانشگاه کالیفرنیا با همکاری محقق ایرانی با استفاده از ولتاژ الکتریکی به جای جریان الکتریکی به پیشرفت عمده‌ای در طراحی حافظه مغناطیسی (MRAM) فوق سریع و با ظرفیت بالا دست یافتند.

به گزارش راسخون به نقل از ایسنا، در حال حاضر حافظه مغناطیسی بر پایه فناوری موسوم به اسپین انتقال گشتاور (STT) استوار است که از اسپین الکترون استفاده می‌کند؛ اما این حافظه به مقدار معینی انرژی نیاز دارد و ظرفیت حافظه نیز محدود است.

حافظه مغناطیسی موسوم به MeRAM از پتانسیل بسیار بالایی برای آینده تراشه‌های حافظه در دستگاه‌هایی مانند تلفن همراه هوشمند، رایانه ها و ذخیره سازی داده حالت جامد (SSD) برخوردار است.

این حافظه ترکیبی از انرژی پایین با سرعت بالا در خواندن و نوشتن داده ها و توانایی فلش مانند برای حفظ داده‌ها در شرایطی است که هیچ انرژی اعمال نمی‌شود.

در حافظه MeRAM برای نوشتن داده ها، جریان الکتریکی STT با ولتاژ جایگزین می شود؛ این اقدام نیاز به حرکت تعداد زیادی از الکترون ها را در طول سیم کاهش می دهد؛ در این شرایط کارآمدی مصرف انرژی سیستم بین 10 تا یک هزار برابر افزایش پیدا می کند.

«پدرام خلیلی امیری» دانشیار پژوهشی مهندسی برق دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس(UCLA) و همکار این طرح تأکید می کند: توانایی سوئیچ مغناطیسی در مقیاس نانو با استفاده از ولتاژ پایین، یک دستاورد چشمگیر و پیشرفت سریع تحقیقات در حوزه مغناطیس محسوب می شود.

توسعه این فناوری بشکل یک محصول علاوه بر کاهش میزان مصرف انرژی، می تواند باعث فراهم شدن زمینه کاربردهای جدید شود که به کاهش هزینه ها و افزایش ظرفیت حافظه منجر می شود.

منبع:راسخون

موتور احتراق داخلی با انرژی خورشیدی!

شاید عنوان این مطلب تعجب شما را بر انگیخته باشد، پس اجازه دهید همین ابتدا به شما توصیه کنم که تصویر یک خودرو که موتورش به پنل‌های خورشیدی متصل شده‌اند را از ذهن خود بیرون بیندازید! چیزی که آقایان مت بلیو و بن کوپر در حال کار کردن بر روی آن هستند، کمی متفاوت است. آن‌ها قصد دارند یک موتور احتراق داخلی بسازند و آن را با آب و روغنی که توسط خورشید گرم شده است، راه اندازی کنند. سپس این موتور می‌توانند به کار بیفتد و توسط یک ژنراتور، الکتریسیته تولید کند. چنین پروژه‌ای شاید از نظر برخی از صاحب‌نظران دارای اشکالات زیادی باشد ولی این دو مخترع، یک نمونه‌ی اولیه‌ی کوچک از این موتور را ساخته‌اند. باید این نکته را متذکر شوم که این موتور، برای استفاده در وسیله نقلیه طراحی نشده بلکه بیشتر برای هدف تولید انرژی الکتریکی توسعه داده شده است.